سرای رندان و بیلان

  بگویم وصف چندان از بلوچستان         زوصف من دوچندان است بلوچستان

به قدمت چشم ازمان  و به قیمت                 درّ  پنهان  است  بلوچستان

به قامت  سرو بستان و به قدرت                 شیر غّران  است  بلوچستان

  به وسعت  بحر عمان  و به هیبت                 کوه  تفتان  است  بلوچستان

   به صورت ماه تابان  و به سیرت                 لعل و مرجان است بلوچستان 

  به رحمت ابر باران  و به طاعت                 عین  ایمان  است  بلوچستان

  به عزّت همچو اعیان  و به ذلّت                مرگ و اعلان است بلوچستان

  به  رقّت  خشم طوفان و  به لذت                 مرغ  بریان  است  بلوچستان

 به  امت  ختم ادیان  و  به  سنت                  تبع  تبعان  است  بلوچستان

  به مذهب از حنیفان  و به مکتب                 مهد  قران  است  بلوچستان    

به دلها  جان و جانان  و  به دنیا                  بانگ و آذان است  بلوچستان

به  لبها  صوت  قرآن  و  به دلها                  ذکر  یزدان  است  بلوچستان

به  بوها  بوی  ریحان  و  مثال                    پسته  خندان است  بلوچستان

به جنت حور و غلمان و بسان                   جمع  بزمان  است  بلوچستان

به میهمان حد میزبان و به خویشان             حسن  احسان  است  بلوچستان

به غیرت مرد مردان و به جرأت                  رزم  میدان  است  بلوچستان

به  چشم  دشمنان  خار  و   بدید                  ما   گلستان  است  بلوچستان

به ظاهر ما را  چمّان  و  به باطن               ساه و ایمان  است  بلوچستان

به غربت حزن حجران و به یوسف               چاه   کنعان  است  بلوچستان  

به غصّه بس پریشان و به  قصّه                 نی  که  نالان  است بلوچستان

به زخم شه شهان بیجان و  دانش              ما  را  ارمان  است  بلوچستان

امین را خیل ارمان است که روزی              مهد  علمان  است  بلوچستان

به  خاک  پاک  ایران و سرای                   رند  و بیلان  است  بلوچستان

سروده : محمدامین دهواری نژاد